Άρθρα


Χαμηλοί βαθμοί και αντιμετώπιση των γονέων

 

Η συμπεριφορά: Έχει καταντήσει κλισέ σε ταινίες και κινούμε­να σχέδια. Το παιδί γυρίζει στο σπίτι με κακό έλεγχο -οι περισσότεροι βαθμοί κάτω από τη βάση- και στέκεται με το κεφάλι σκυφτό, μπροστά σε δυο γονείς που αφρίζουν. Η τιμωρία είναι ανα­πόφευκτη. Η σκηνή έχει πλάκα στα κινούμενα σχέδια, όταν όμως συμβαίνει στην πραγματικό­τητα, τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία. Στο σπίτι κυριαρχούν αποτυχία και απογοήτευση, σαν δυσάρεστες μυρουδιές.

Σχολικό Άγχος στην Εφηβεία

Το σχολείο αποτελεί μια από τις πιθανές πηγές έντασης στην εφηβική ηλικία, λόγω των απαιτήσεων του εκπαιδευτικού συστήματος. Η έμφαση της οικογένειας, του σχολείου και της κοινωνίας στη σχολική επιτυχία δημιουργεί συχνά άγχος στο νεαρό άτομο, που πολλές φορές νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί ικανοποιητικά σε αυτές τις προσδοκίες. Δεν θα πρέπει όμως να συγχέουμε το σχολικό άγχος με τη σχολική φοβία, η οποία εκδηλώνεται πιο συχνά στην παιδική ηλικία, κυρίως με την είσοδο του παιδιού στο σχολείο.

Καλός μαθητής ή ευτυχισμένος μαθητής;

Τι σημαίνει καλός μαθητής; Μα πολύ απλό, θα έλεγαν οι περισσότεροι. Είναι ο μαθητής που είναι επιμελής, συνεπής στις σχολικές του υποχρεώσεις, δεν έχει ίδιος και δεν δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο ούτε με τους δασκάλους ή καθηγητές ούτε με τους συμμαθητές του και γενικά έχει καλές επιδόσεις, παίρνει καλούς βαθμούς, δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα στις εξετάσεις. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά και κατανοητά δεν παύουν όμως να αποδίδουν μια αρκετά στατική εικόνα αυτού που ονομάζουμε «καλό μαθητή» αγνοώντας έτσι τους δυο βασικότερους και πολύ ζωντανούς παράγοντες που διαμορφώνουν, ο καθένας με τον τρόπο του την έννοια αυτή: τα παιδιά, τους ίδιους δηλαδή τους μαθητές από τη μια και τους γονείς από την άλλη.

Η σημασία των κανόνων στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού

Oι κανόνες της σταθερότητας, της ευελιξίας και της χαράς
 
Τις περισσότερες φορές οι γονείς στο άκουσμα της λέξης «κανόνα», αντιλαμβάνονται τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς/όρια που πρέπει να βάλουν στο παιδί τους. Ο στόχος των κανόνων δεν μπορεί να είναι απομονωμένα η πειθαρχία, η υπακοή ή η συμμόρφωση του παιδιού. Ο στόχος είναι η υπεύθυνη ανάληψη από το παιδί της δικής του ζωής.
 
Ο κανόνας της σταθερότητας. Είναι πολύ συνηθισμένο οι γονείς άλλοτε να χαρίζονται και άλλοτε να θυμώνουν. Τη μια να υποχωρούν και την άλλη να τιμωρούν. Με αυτό τον τρόπο ακυρώνουν τον εαυτό τους στο παιδί. Το εκπαιδεύουν να τους περιφρονεί. Είναι οι γονείς που λένε «έκανα τα πάντα». Αυτό σε επίπεδο διεργασίας σημαίνει ότι «δεν υπήρξα ποτέ σταθερός σε αυτό που είχα αποφασίσει και υπέκυπτα στα καμώματα του παιδιού».
(c) 2019 - Progress  -  Web development by NETWORK  -  Design by Είκασμα